Առաջին հայացքից ամեն ինչ անթերի, գեղեցիկ, կատարյալ ու անսահման է թվում… իսկ երկրորդ հայացքից…. ամեն ինչ փոխվում է: Անթերին դառնում է թերի, գեղեցիկը` տգեղ… և այդպես մինչև վերջ: Հիմա կարդում եք ու չեք հասկանում, թե ինչի մասին եմ գրում: Ճիշտն ասած ես էլ չգիտեմ… ունեմ մտքեր ու ուզում եմ արտահայտել դրանք, բայց հարմար բառեր ու միտք չեմ կարողանում գտնել: Պարզապես արդեն մեծացել եմ, պարզապես արդեն շատ բաներ հասկանում եմ ու դեռ շաաա՜տ բաներ ունեմ բացահայտելու՝ ընկերներին, մտերիմներին, բարեկամներին… բոլորին… Չգիտեմ, ինչու՞ սկսեցի այն ամենը գրել, բայց մի բան հաստատ է. էլ երբեեեեք չեմ վստահի ոչ մեկին լիարժեք, միայն ես և ես ենք իրար հասկանում, ուրիշ ոչ մեկ:
